نام های دیگر انیسون : انیس سبز، ینسون، بادیان سبز، بادیان رومی، رازیانه رومی، رازیانج شامی، زیره رومی، زیره شیرین، زنیان، بادیان هندی است. انیسون گیاهی است از تیره جعفری، به بلندی یک متر، برگ های آن باریک، متناوب، با تقسیمات عمیق و خوش بو. ساقه آن چهار گوش است. گل های آن سفید است و تخم آن در غلافی ظریف و طویل، از رازیانه کوچک تر و سبزتر، مایل به سفیدی و کمی مایل به زرد و تقریبا مثلثی شکل است. ممکن است با تخم شوید اشتباه گرفته شود، دارای بوی معطر و تند شبیه بوی عصاره شیرین بیان است. این گیاه، بومی ایران، آسیای صغیر، مصر و جزایر یونان است و در مناطق دیگر هم به صورت وسیع کاشته می شود. در ایران در نواحی تبریز و جنوب غربی و در ارتفاعات اطراف نایین می روید. دانه انیسون : گرم و خشک است اگر آن را در دهان بجوید، طعم نامطبوع بعضی از ادویه ها را زایل می کند، سر دردهای سرد را تسکین می دهد و گرفتگی مجاری تنفس را باز می کند. درد سینه و سرفه را تسکین می دهد، تنگی نفس را برطرف می کند و برای تقویت دهانه معده مفید است و ضد تشنج و اسهال، ضد میکروب و ضد عفونی کننده دستگاه گوارش است. مادران شیرده اگر آن را بجوند و بخورند، هم شیرشان زیاد می شود و هم از طریق اثری که روی شیر می گذارد، دل درد و دل پیچه شیر خواره را بر طرف می کند. آن را نرم بکوبید و با گل قند مخلوط کرده و بخورید. ...