نام های دیگر انجدان رومی: لیفسطیون، کاشن، کاشم، زیره کوهی، کاشم، کاشم رومی، کرفس جبلی، گل شوری و انگدان می باشد. انجدان رومی گیاهی است علفی و دارای ساقه ضخیم استوانه ایی به قطر سه تا چهار سانتیمتر و به ارتفاع یک تا دو متر است. این گیاه برگ هایی ضخیم، گوشتدار، منقسم به برگچه هایی با ظاهر لوزی شکل و دندانه های نامساوی به رنگ سبز تیره و منتهی به دمبرگ استوانه ای مشخص دارد. گل های انجدان رومی بسیار کوچک به ابعاد سه میلیمتر، به رنگ زرد و مجتمع به صورت چتر مرکب به دوازده شعاع نابرابر هستند و زنبورعسل از گلهای آن، غذای پرارزشی به دست می آورد. طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن خیلی گرم و خشک است. خواص انجدان رومی: قاعده آور و تنظیم کننده عادت ماهیانه، محرک عضلات روده و اشتهاآور، ضد اسپاسم و بهبود دهنده عملکرد کلیه ها، ضد استسقا و برطرف کننده نارسایی های کبدی و کلیوی، تصفیه کننده خون و هضم کننده غذا، مقوی معده و بادشکن، افزاینده خونریزی های زنانه و تقویت کننده عمومی بدن می باشد. در ضمن برای رفع ورم کلیه، ورم مثانه، روماتیسم، یرقان، نقرس و کم خونی نیز مفید است. نحوه مصرف: معمولا ریشه و تخم انجدان را به صورت دم کرده یا جوشانده استفاده می کنند.