نویسنده:پائولو کوئیلو،مترجم: مینا امیری،ناشر: انتشارات نیک فرجام،176 صفحه،موضوع: داستان های خارجی, رمان, داستان های برزیلی داستانی درباره‌ی تردید میان زندگی و مرگ، خیروشر و عشق الهی و عشق زمینی که هر بار این تردید‌ها به شیوه‌ای قانع‌کننده و با استدلال منطقی کوئلیو به پایان می‌رسند. این کتاب حکایتی است که عشق ورزیدن‌ و مواجهه با ترس‌هایمان را یادآوری می‌کند. پس دیر یا زود برای دست‌یابی به بخش دیگر وجود خود، ناگزیریم بر ترس‌هایمان غلبه کنیم و در وادی عشق قدم بگذاریم. در این اثر از پائولو، پیلار و دوست همراهش شخصیت‌هایی تخیلی، اما تمثیلی هستند که بسیاری از تشابه‌های عینی در رفتار انسان‌ها را تداعی می‌کنند. بخشی از کتاب را باهم بخوانیم: برای صرف قهوه‌ توقف کردیم و برای اینکه‌ سر حرف را باز کنم گفتم: «زندگی چیزهایی زیادی بهت یاد داده‌.» پاسخ داد: «زندگی به من یادگرفتن‌ و چطور تغییر‌کردن‌ رو یاد داده‌، هرچند شاید غیرممکن‌ به‌نظر برسه‌.» با این حرف انگار می‌خواست صحبت را تمام کند. تقریباً در تمام مدت سفرمان تا آن کافه‌ی بین‌راهی، هیچ کلمه‌ای بینمان ردوبدل نشده بود. در طول مسیر، اول خواستم با یادآوری خاطرات دوران کودکی او را به حرف‌زدن وادار کنم، ولی هر بار با کمال ادب از کنار موضوعات به‌راحتی می‌گذشت، ولی کم‌کم به جایی رسید که حس کردم انگار دیگر به حرف‌هایم توجهی ندارد. ...