انسان از آن جا که موجودی تنوع طلب، نوگرا و لذت خواه است، زمینه آراستگی ظاهری برای او فراهم می گردد، اما وقتی همین میل افراطی شود، به شکل مُدپرستی درآمده، حالتی نابهنجار می گیرد. اسلام به عنوان دینی جامع و جاوید، این نیاز فطری را سرکوب نمی کند و نه تنها جلوی گرایش های فطری بشر را نمی گیرد، بلکه با بیان چارچوب ها و ارائه الگوی عملی از پیشوایان معصوم (علیهم السلام) و نیز تعیین حد و مرزهای مشخص، به این تمایلات جهت و عمق می بخشد و جلوی افراط را می گیرد تا مدپرستی رایج نشود. مولف در این اثر، این مباحث را در سه بخش تنظیم کرده است که در بخش نخست به تحلیل و بررسی «مد و مدگرایی» و پیشینه آن در ایران می پردازد. مؤلف در بخش دوم به شکل مبسوط، «آراستگی در سبک زندگی اسلامی» را مورد بررسی قرار داده است و در بخش سوم نیز به احکام مدگرایی و نظر مراجع پرداخته و استفتائات مربوط به آن را جمع آوری کرده است.