طبع اسفرزه از دیدگاه حکمای طب سنتی ایران سرد و تر است و نوع سفید رنگ آن، مرغوب‌تر و در آب ته نشین می شود. برخی از خواص این گیاه به شرح زیر است:   دانه‌های لعاب زا و خوردن لعاب آن موجب تسکین حرارت و تشنگی می‌باشد و برای تب‌های گرم، غلیان خون و ناراحتی و خشونت سینه و حلق و زبان و سردرد و زخم روده و رفع یبوست روده‌ها که منشاء آن علل صفراوی یا عوارض حاصله از خوردن داروهای گرم است بسیار مفید می‌باشد.   در تمام موارد فوق، لعاب آن به تنهایی و با مخلوط با روغن بادام شیرین خورده می‌شود. در استعمال خارجی ضماد لعاب اسفرزه مخلوط با سرکه و روغن گل سرخ برای تسکین درد مفاصل گرم، نقرس و نرم کردن ورم‌های بخصوص ورم‌های پشت گوش نافع است.   ضماد کوبیده آن با گلاب برای تسکین سردرد و یا روغن بنفشه برای تسکین سردردهای گرم و رفع خشکی دماغ و اعصاب نافع است و همچنین برای رشد و نرم کردن مو و جلوگیری از دو تا شدن تارهای مو بسیار مفید است در مورد مو باید مالیدن ضماد چند روز پی در پی تکرار شود. اگر 12 – 10 گرم تخم اسفرزه در آب گرم خیسانده شود که لعاب آن زود خارج شود و با شکر و با سکنجبین خورده شود برای لینت مزاج بسیار مفید است و نوعی ملین است. دم کرده آن برای تسکین درد سینه نافع است. عوارض جانبی اسفرزه چیست؟ آیا مصرف زیاد آن مضر است؟ استفاده از اسفرزه در برخی افراد ممکن است با برخی عوارض جانبی همراه باشد. ...