"اگر همه چیز خوب پیش برود ، زمانی فرا می رسد که فرد یادبودهای سقراط را به جای کتاب مقدس به عنوان راهنمای اخلاق و خرد به کار می گیرد." "هرگز در برابر پشیمانی تسلیم نشوید ، یک باره به خود بگویید: پشیمانی به معنای نوعی توجیه در برابر اولین عمل احمقانه است." کتاب آواره و سایه اش: و آراء و اندیشه های گوناگون ( کتابی برای ارواح آزاد) (به آلمانی: Menschliches، Allzumenschliches: Ein Buch für freie Geister) کتابی است از فریدریش نیچه ، فیلسوف قرن نوزدهم ، که در اصل در سال 1878 منتشر شده است. در سال 1876 ، نیچه از واگنر جدا شد ، و در همان سال سلامتی فزاینده او (احتمالا اثرات اولیه تومور مغزی) وی را مجبور به درخواست مرخصی از وظایف دانشگاهی خود در دانشگاه بازل کرد. در پاییز 1876 ، او در سورنتو ، در خانه یک حامی هنری ثروتمند ، مالویدا فون میسن باگ ، به دوستش پاول ری پیوست و کار در مورد این کتاب را شروع کرد. ژانر این رساله در زمان نگارش این کتاب کاملا شناخته شده بود: در سنت آلمان ، مهمترین سلف نیچه شخصیتی از روشنگری بود ، گئورگ کریستوف لیختنبرگ ، که نوشته های وی را نیچه بسیار تحسین می کرد. کار نیچه همچنین مدیون شوپنهاور است ، خصوصا تصحیحات وی برای حکمت عملی (1851).