مورینگا یک گیاه گرمسیری است که از قرن ها پیش در جهان شناخته شده اما در مطالعات تاریخی پزشکی برای اولین بار آن را در اطراف رود نیل درکشور سودان دیده اند که در آنجا برای زلال کردن آب استفاده می شده و به شجره الرواق یا درخت زلال مشهور بوده است. درخت مورینگا، که در نواحی خشک، نیمه خشک و مرطوب رشد می‏کند به نام “درخت معجزه” نیز شناخته شده می شود این درخت با تنه ای بزرگ همراه با برگ های گرد و کوچک و چرمی بومی کشور هند است اما امروزه در دیگر نقاط جهان نیز رشد می کند. در ایران نیز با نام گز روعنی قابل شناسایی و پیگیری است. این درخت تا ارتفاع 12 متر رشد می کند و پوست تنه آن تقریبا سفید رنگ است تمام اجزای این درخت مغذی و مفید با طبیعتی گرم و خشک (مانند برگ، بذر، روغن، چوب و پودر برگ) قابل استفاده است. این درخت سرشار از املاح معدنی، ویتامین آ، ویتامین سی، پروتئین، کلیسم، پتاسیم، منیزیم و بتاکاروتن است. از همین رو در کشورهایی که دچار سوء تغذیه و فقر مواد غذایی هستند این درخت را می کارند تا تحولی شگرف در خواص مواد غذایی منطقه ایجاد کنند.